Yolanda Wallenburg, AIOS jeugdgezondheidszorg, wilde meer gevoel krijgen bij hoe JGZ-beleid tot stand komt en hoe dit in verschillende JGZ-organisaties of landelijk geïmplementeerd kan worden. Daarom is ze stage gaan lopen bij het NCJ. Tijdens deze stage heeft ze zich beziggehouden met het thema schoolverzuim. Dit blog werpt een blik op schoolverzuimbeleid in schoolgidsen. ‘’Als dit vooral gaat over regels en sancties en weinig over ondersteuning, staat iedereen met 1-0 achter’’, vertelt ze.
Mijn ervaring met MAZL
In mijn spreekkamer en op mijn scholen maak ik gebruik van de interventie MAZL om ziekteverzuim onder leerlingen te begeleiden. Mijn ervaring is dat we hiermee precies die leerlingen eruit pikken die extra ondersteuning en zorg kunnen gebruiken. Bovendien heeft de interventie de bijkomstigheid dat, wanneer goed geïmplementeerd, het hele schoolklimaat op een positieve manier verandert. MAZL vraagt van mentoren om in gesprek te gaan bij ziekteverzuim en niet af te wachten. Dit vergroot de onderlinge betrokkenheid tussen leerlingen en mentoren. Hiervan plukken alle leerlingen de vruchten.
Schoolgidsen en schoolverzuimbeleid
Gedurende mijn stage bij het NCJ daalde bij mij in dat de doelgroep, de (ziekgemelde) leerling, bereikt wordt – of soms juist niet – via vele schakels. Deze schakels zijn in dit geval: NCJ, JGZ, school, ouder, en uiteindelijk de leerling. De schoolgids communiceert direct met ouders en leerlingen, wat mijn nieuwsgierigheid wekte naar de manier waarop het verzuimbeleid gepresenteerd wordt. Daarom heb ik verschillende schoolgidsen doorgelezen. Tot mijn verbazing merkte ik dat scholen die met MAZL werken, dit vaak niet vermelden. Wat mij ook tegenstond was de toon en de inhoud die gebruikt worden in de hoofdstukken over schoolverzuimbeleid. Ik ben van mening dat anders zal moeten, zodat de doelgroep en het doel effectiever bereikt worden.
Schoolaanwezigheid als doel
Bij veel van de schoolgidsen die ik doorlas, lijkt de nadruk te liggen op schoolaanwezigheid, alsof dat het primaire doel is. Dit komt door hoe het gepresenteerd wordt:
Ik probeer mij bij het lezen van deze teksten te verplaatsen in de leerlingen en hun ouders. Ik stel mij een 12-jarige leerling voor die een ongeval heeft gehad en nu met een flinke hersenschudding thuis zit. Of een 15-jarige leerling die geen aansluiting heeft in de klas en het door somberheidsklachten steeds moeilijker vindt om naar school te gaan. Ik zou als ouder van deze leerlingen weinig geholpen zijn met de tekst. Er wordt meestal niet uitgelegd wat leerlingen kunnen verwachten van de school ten aanzien van huiswerk en schoolhervatting, en ook niet wat de school van hen verwacht.
Naast dat het niet helpend is, denk ik dat scholen vaak niet in de gaten hebben dat een tekst als deze kan leiden tot irritatie. De woorden komen op mij over als een gebrek aan vertrouwen. Ze lijken alleen gericht op het controleren van aanwezigheid, zonder te onderzoeken wat er speelt. Wanneer de school haar verzuimbeleid niet als kans ziet om bij verzuim van een leerling een ondersteunende rol te spelen, kan dat leiden tot negatieve gedachten en emoties.
Ik heb ouders en leerlingen in mijn spreekkamer gezien die teleurgesteld zijn: de verwachting dat er interesse wordt getoond door de school wordt niet waargemaakt. Frustratie: omdat er geen steun is, terwijl dat wel nodig is. Verminderde zelfwaardering: omdat deze leerlingen het gevoel krijgen niet belangrijk genoeg te zijn voor anderen om contact op te nemen. Het teruggaan naar school wordt met deze negatieve gevoelens en gedachten alleen maar lastiger.
Bekijk onze factsheet over wat ouders belangrijk vinden in het contact met school
Ontwikkeling als doel, schoolaanwezigheid als middel
Wanneer schoolaanwezigheid en lesdeelname niet het doel zijn maar een middel, dan komt de ontwikkeling van het kind centraal te staan. Dat vraagt erom het verhaal van het kind te kennen, op leergebied en sociaal-emotioneel. Dit kan alleen door in gesprek te gaan met kind en ouders. Goed verzuimbeleid gaat in mijn optiek over aandacht en vertrouwen.
Uit mijn ervaring als jeugdarts kan ik zeggen dat leerlingen die zich vaak of langdurig ziek melden, áltijd een reden hebben om dat te doen. Deze leerlingen willen zelf ook een andere situatie, maar missen daarvoor vaak de kracht of middelen. Ouders weten niet altijd hoe ze de situatie moeten aanpakken. Bij veel verzuim is er vaak sprake van overmacht, soms van handelingsverlegenheid of onkunde, maar zelden van onwil. Ouders blijken bereid een gesprek hierover te voeren, mits ze zich gehoord en veilig voelen. Zo’n open gesprek biedt ruimte om samen oplossingen te bedenken die passend zijn voor deze specifieke leerling, in deze situatie, op deze school. Deze positieve ervaring leidt tot meer schoolaanwezigheid op lange termijn.
Oproep
De schoolgids is het eerste wat erop nageslagen wordt bij het ziekmelden van je kind. De woorden die daarin staan doen ertoe. Als het schoolverzuimbeleid vooral gaat over regels en sancties en weinig over ondersteuning, staat iedereen met 1-0 achter. Niet alleen de mentoren hebben baat bij deze herformulering van het schoolverzuimbeleid. Ook de JGZ-professionals krijgen een betere uitgangspositie wanneer zij ingeschakeld worden bij langer durend verzuim.
Daarom een uitnodiging: bekijk de schoolgids van de school waar je werkt. En nodig de school uit om, indien nodig, de tekst aan te passen naar bovenstaand voorbeeld. Het is mogelijk om aanpassingen te maken die aansluiten bij de specifieke school. Ook als je school niet werkt met MAZL, kan de tekst grotendeels gebruikt worden.
Een leerling die zich gesteund en welkom voelt, hoeft maar een kleine stap te nemen om weer naar school te gaan!
Over de auteur
Yolanda Wallenburg is AIOS jeugdgezondheidszorg en heeft haar MG-stage gedaan bij het NCJ. Zij is nu werkzaam als jeugdarts in opleiding bij JGZ Almere.