Be the change!

We namen afscheid van het oude jaar en verwelkomden het nieuwe met de eeuwenoude strijd tegen het water. Het water van de Rijn, de Maas, het IJsselmeer en Markermeer daagde ons serieus uit. Dat deed het ook begin jaren ’90 van de vorige eeuw. Toen zagen we in dat met het opwerpen van dammen en het bouwen van waterkeringen het water niet te temmen was. Dan moet je de bakens verzetten. Dat deden we dus ook.

Niet door de bekende reflex om het water haar ruimte te ontnemen, maar juist door het de ruimte te geven. Dat een rivier soms buiten haar oevers treedt, is inmiddels weer iets gewoons. De tegenslag die dit met zich meebrengt, hoort bij het leven met het water. En ja, we leggen ons er niet bij neer. Uitdagingen en dilemma’s met betrekking tot het samenleven met het water prikkelen onze geest opnieuw. Het verplicht ons om niet alleen hier en nu voor droge voeten te zorgen, maar ook voor de generaties die na ons komen. Wel vanuit de waarde dat de natuur onze bondgenoot is waarmee we in harmonie moeten zien te leven.

Ruimte geven aan vertrouwen

Hoe wij kiezen om met het water te leven, kan ons inspireren voor de keuzes die we in het jeugd en sociaal domein maken. Mensen zijn hier elkaars bondgenoten. Herwaardering van wat we doen en hoe we het organiseren is een product van een voortdurende maatschappelijke dialoog.

Er zijn immers géén vaste normen die onze werkelijkheid fixeren. Dat weten we nu. De hallucinerende financiële normen, een ondoordringbaar woud aan product- en dienstcodes, de weinig met het maatschappelijk belang te maken hebbende inkoop normen. We kunnen ze toetsen door het essentiële gesprek te voeren over wat het juiste en het goede is om te doen. Chronische schaarste aan geld, tijd en mensen bij maatschappelijke organisaties is dikwijls richtinggevend voor de inhoudelijke keuzes die gemaakt worden. In deze razende stilstand beginnen mensen in te zien dat de heersende normen wankelen. Ruimte geven aan vertrouwen is een reële optie. Vertrouwen in elkaar en elkaars kunnen.

Ruimte geven aan tegenslag

Tegenslag of pech temmen is net zoals een rivier proberen te temmen. Soms is het druk zijn,  verlegen zijn, slim zijn, je vervelen, in slaap vallen tijdens de les, onzeker zijn, niet uit je woorden komen, geen fijne motoriek hebben, et cetera. Gewoon iets normaals waar je je geen zorgen over hoeft te maken en waarop dus geen verdere actie nodig is.

En ja, soms heb je pech en serieus tegenslag. Dat is erg moeilijk als het ons overkomt. Maar het is er nu eenmaal. Wil je ermee leren omgaan, dan moeten we als maatschappij ook daaraan ruimte geven. Dat lijkt in deze tijd ingewikkelder dan meegaan in het problematiseren en behandelen van individuele klachten. En toch zou dat de opdracht van het domein jeugdgezondheid moeten zijn. De razende stilstand waarin iedereen hard werkt om pech te temmen zal doorbroken moeten worden. Ruimte geven is de gamechanger. Dit jaar is het jaar van de ruimte. Be the change!