Blog 27 oktober 2022
Je hebt het vast wel eens iemand horen zeggen: ”Kinderen en dronken mensen spreken altijd de waarheid”. Die dronken mensen ga ik verder niet op in. Zelf kwam ik er na jaren achter dat ik vroeger de waarheid sprak. Als kind. Daar was wel een kleine speurtocht voor nodig.
Hoe ik voor mijn twaalfde wist dat ik neonatoloog wilde worden én het woord kende, daar weet ik ook geen antwoord op. Als co-assistent kindergeneeskunde zag ik mijn droom uit elkaar spatten op de couveuseafdeling. Het was geen ingewikkelde academische afdeling, maar gewoon een perifeer ziekenhuis met niet al te zieke kinderen. Ik vond ze al te ziek om ervan te genieten hun dokter te zijn. Droom weg. Nieuwe zoeken.
Wanneer ik de stap had gezet om richting de klinische genetica te gaan, weet ik niet meer precies. Gedurende de masterfase van geneeskunde heb ik besloten om mijn semi-artsstage en wetenschapsstage daar te doen. Tijdens deze coschappen wist ik het zeker. Hier ga ik voor! Het liep anders. Vier maanden heb ik gewerkt als ANIOS met een contract van 46 uur per week én inmiddels wist ik dat de volgende vijf jaar ongeveer alle opleidingsplekken wel leken vergeven aan promovendi. Droom weg. Nieuwe zoeken.
Weer koos ik voor een specialisme zonder afdeling, zonder patiëntcontact zelfs deze keer. Pathologie heeft geen vast coschap en na de opleiding kan je hier niet als ANIOS werken. Daarom heb ik voor een keuzecoschap van 10 weken gekozen. Ik wilde wel ontdekken hoe die ‘black box’ er van binnen uit zag. Weefsel opsturen – black box – verslag eruit. Hier heb ik veel geleerd en ontdekt dat ik uren kan staren naar roze HE-kleuringen, boeken, websites en artikelen op zoek naar hetzelfde plaatje. Een mislukte poging voor een AIOS plek verder moest ik op zoek naar een baan tot de volgende jaarlijkse sollicitatieronde.
Op dit moment in mijn korte carrière was ik oververmoeid van de vier maanden 46-urige werkweek bij de klinische genetica waar mijn contract niet verlengd werd. Vakantie had ik mezelf niet gegund tussen de diplomering en mijn eerste baan. Ik was nét verhuisd uit het studentenhuis waar ik met mijn wijlen studiegenoot en vriendin woonde. Murw van de major live events heb ik via een detacheringsbureau (lekker lui) een baan gevonden. Hier kreeg ik hetzelfde salaris als bij mijn vorige baan, maar nu voor 36 uur per week consultatiebureau inclusief scholingen en onderwijs vanuit de lokale GGD en de introductiecursus JGZ van de NSPOH.
Tot mijn stomme verbazing was ik hier dokter voor baby’s. Beter gezegd: ik was hier de dokter voor baby’s zoals ik voor ogen had toen ik kind was. Tijdens zes jaar opleiding ben ik nooit tegengekomen dat “babydokter” niet alleen kinderarts neonatoloog is, maar ook arts M+G profiel jeugdgezondheidszorg.
Mijn conclusie uit deze speurtocht naar een beroepskeuze is: luister naar een kind. Ze spreken altijd de waarheid, maar soms moet je het even vertalen naar de volwassen werkelijkheid. Ik ben benieuwd wat jouw conclusie is. Ben jij enthousiast geworden van mijn beroepskeuze. Op deze website staat de planning voor de volgende sollicitatieronde.
Rifka Efrat
AIOS Maatschappij en Gezondheid eerste fase
Lees meer over Rifka Efrat E-mailen
Yolanda Wallenburg, AIOS jeugdgezondheidszorg, heeft zich tijdens haar stage bij het NCJ beziggehouden met het thema schoolverzuim. Haar blog werpt een blik op schoolverzuimbeleid in schoolgidsen: ‘’Als dit vooral gaat over regels en sancties en weinig over ondersteuning, staat iedereen met 1-0 achter’’, vertelt ze.
Versuft, verward en gedesoriënteerd zoekt men naar een nieuw houvast. Herwaarderen van wat het juiste is om te doen. Menswaardigheid weer vol in het licht zetten. Mensen zijn hier elkaars bondgenoten. Voortdurend maatschappelijk dialoog is de weg ernaartoe.
Voor leerlingen die kampen met ziekte, gaat het onderwijs niet altijd vanzelf. Marina van Egdom, AIOS M+G 1e fase, profiel JGZ, is ouder van zo’n kind. Haar persoonlijke ervaring heeft ertoe geleid dat ze zich inzet voor haar stage bij het NCJ en dat ze deelnam aan de doorontwikkeling van de interventie MAZL.